Sende Varoluşum

Karanlıktaki parçalanan bedenine örttüğün beyazlığında saklı
Bir bir düşüyor gözlerinden hayatların, özlemlerin, umutların
Ağır gelen her yükün altından kalkamayız
Belimizin bükülmesi bundandır
Yine de gözlerinin karanlığında yarattım dünyayı
Güneşi gözlerindeki ışıltıdan aldım
Gönlüme baharlar getiren cemrelerindi
Sonra gezegenler dizdim etrafına
Biri dudaklarının altında durdu
Boynuna düşen iki yıldız misali tutundum
Kaşlarının karasındaki tek tel olup yanaklarına düşsem
Tutunmasam gönlüne düşsem
Küçük dünyalar kursam kendime
Saçlarındaki yıldızlarla örtsen üstümü
Kirpiklerine tutansam tutunsam sana
Düşersem gömer misin gözlerinin karanlığına?
Örter misin göz kapaklarında beni gömer misin?
Yaşanılacak yüreğindeki güzelliğe fidanlar dikerim
Umutlar bağlarız gökyüzüne yüreğindeki açılardan
Sevgiler düşecek yeryüzüne hepsinde sen.