Bir yerlerde bizi bekleyen dostluklar vardır. Yoldaşlık yapalım gönüllere hep birlikte. Emeğimizi dökelim, kurallarımızı belirleyelim, aklımızı toparlayıp yolculuk yapalım güzel yerlere. Güzel meskenler edinelim. Bu dünya karmaşası içinde bir amaç belirleyelim kendimize. Bir umudumuz olsun, bir boyamız, bir kalemimiz ya da kullanmaya kıyamadığımız bir eşyamız olsun.. Hep beraber oyalanalım güzelliklerle. Birlikte oynayalım güzel yerlerde.
İçimizi ısıtan bir güneşimiz, sevdiklerimiz, kıymet verdiklerimiz varsa, bu bir karınca dahi olabilir öyle çok büyük kavramlar lazım değil ki bize. Biz ki, yağmurlu havada bile ıslanmaya bayılan insanlarız. Dağları, ovaları, denizleri, yolları, martıları, simitleri… Daha bir sürü güzellikleri olan insanlarız. Biz çok şanslıyız.
Kimsesiz yok, herkesin var bir kimsesi.. Her şeyden önemli, kıymetli biz kullar varız ve bizim de her şeylerden kıymetli bir yaratıcımız, Sübhân ve Rezzâk olan Allah‘ımız var. Bu neyin ümitsizliği ki?.. Herkes gittiğinde yine ‘O‘ bizim yanımızda değil miydi derttaş?.. Herkes arkadaş dediğini, sevdiğini satarken değersiz sözcüklere, bizi her daim şüphesiz gören, duyan yalnızca Rabbim’iz vardı. Yönelsek ya bütün varlığımızla O’na. Sinelerimizde biriken acıları akıtsak gözyaşları eşliğinde… Yönelsek de bulsak ya dermanımızı O’nda…
Hadi durma! O’na inan.
