Süheyla

Umut kokan sabinin göz kapaklarında bulurum seni. Alemin doğurganlığı karşısında titrer bedenim. Sağ elim kadar ak gönüllerde duyarım seni. Süzülen tonunda bulurum ahengi.

Omuzların, mavinin duruluğu kadar ince, sürgüne mahkum ırkın derdi kadar sağlam. Öyle olmasaydı göklerde taçlanan marifet dinin tüm ahı nakşedilir miydi mabedime?

Mabedim paklanmış öksüzün, en kıymetli emanetin kervanı. Gurbetim olur seni dimağımdan silmek, gurbeti olur alemin varlığını adem saymak. Eğer ki varsa, kıblesi olur hakiki aşkın. Birbiri ardına açılan kapılar, biri diğerine matuf cevapları.

İşte bundan ibaret kucak dolusu atan kalbi öpmek. Var olmanın en bariz hali dudaklarında. Gözyaşı köprün olur ırmağın ve dudakların arasında. Kokusu cennet bahçelerinden, kevser rüzgarlarından sanırım. Masumiyet mektuplarında yazar. Üzerime düşen gölgene sarılır, yokluğunu paylaşırım onunla.

Yokluk nehrinde varlıkla yüzen balık. Lezzetinden doyulmayan gönül yemeği. İşlenmeye hazır beyaz danteller. Alemin doğurganlığı karşısında titriyor işte bedenim. Ruhum en uzun saygı duruşunu yapıyor, köhne gece yaşanıyor ve bazıları isyan gafletleriyle boğuşuyor o gece.

Süheyla, ırmak misali akıyor ruhunda. Sükunet buluyor haşin dalgalar dizinin dibinde. Bakışların su serpiyor alevlere. Sesin suhuletle geziyor engebeli bedenlerde.

Ey Rıza-i Ali’ye layık Süheyla! İlmi taç kılmış başüstüne, elleri bereket kokan süheyla… Gül yaprağı kadar mayhoş, papatya kadar narin süheyla…

Pencereleri ısıtacak, duvarları huzur mavisine boyayacak olan sensin. Belki mürettebatın olacaktır ama gemiyi sürecek olan yine sensin.