“Her yanımı sardı feveranlar
Bir an ki öldüm ve durdum,
Aniden belirdi iz iz dumanlar,
O an ki gördüm ve doğdum…”
Garip bir müphemiyet, sonrası karanlık. Menzilini bilmeden günlerce ordan oraya koşuşturan sayısızca ayak arasından bir çifti sana ait, bana ait, ona ait…
Ah dost, ne meşakkatli bir telaşmış yaşamak denen gizem. Sırrını keşfedilmemiş okyanuslarda ve hatta kabuğu soyulmamış yaralarda taşıyan binlerce alem bekliyor bizi… Sordun mu kendine hiç, o ulu sırra vakıf kaç yürek yitip gitti aramızdan? O alem ki, varlığından bihaber binlercesi, milyonlarcası…
Âkibet menzil-i mâ vâdî-i hâmuşân est
عاقبت منزل ما وادى خاموشان است
Sonunda varacağımız menzil, susmuşlar vâdisidir (yani mezarlık)
Hafız Şirazi
