Siz şimdi durmaktasınız
Yığınların arasında dimdik
Bir yanınız mermerden ağıtlar
Bir yanınızsa çiçek toplamalı yaşamak!
Dünyaya çevirdiğiniz yüzler ihanet ediyor
Betonlara sırt dönen çocukluğunuza
Fırlatılan taşlar ya camlara ya molozlara
Ya da bir tur daha çizgilere basmamak adına
Kırmızı çizgilerimiz kırmızı değildir hep
Bir güzel yeşil edasıyla selamlıyorum sizleri
Ve beyazların içinde ilaç getirdiğim de sanıldı
Asıl ilaç beyazın ta kendisiydi
Mermer beyaz, karanfil beyaz, kar beyaz
Sen, beyaz…
Başörtüleriniz oyalı
İlmek ilmek işlenen sabır dahilinde
Elleriniz hiç toprağa dokunmamış kadar kirli
Buna rağmen sımsıkı kenetli birbirine
Bir fotoğraf karesi
Yetmiyor yazgınızı dile dökmeye
Geçelim çarçabuk kadrajlardan
Eski bir sahafta buluşmak adına
Analog bir makine almıştım
Belki çekebilirim fotoğrafını
Tüm ciddiyetin ve vakur duruşunla
Okurken sen şiirini
Buruşan kağıtlar, çöpe atılamayan çarşaflar
Çıkamadığım o gerçek dünya
Beni hep ele veriyor
Onları dize getirmeye, yetmiyor
Benim de aklım zaten hep sana kayıyor
Okuduğun gözlere, gezdiğin resimlere
Kendi adına seslenişine
Dinç bir devrimden ben de iyi anlarım
Senin işin sözlerime devrim yapmak!
