Umuda yürümekten çamura battı ayakları.
Kurtaramadık çiçekleri, ayarttılar akşamları.
Güzler karanlık, günler kararmaya amade,
Beşer birbirinden canavar, şeytandan şahane.
Nefretten deryalar taşırdı okyanusları.
Çürümüş kalpleriyle beslediler kurak humusları.
Durulur korkular, yüz tutar yıkılmaya duvarları,
Buluşur çiçekler balkonda, rengarenk ve şahane.
”Âyînesi iştir kişinin lafa bakılmaz
Şahsın görünür rütbe-i aklı eserinde.”
Ne diktadan, ne zalimden medet umulmaz.
Özgürlük nidası yankılanır ufkun eteğinde.
