uçurtma olsam gökyüzünde bir rüzgara kapılsam gitsem öylesine bir yere
Oysaki çocuk olmak duru kalmanın en önemli şartıydı…
Şimdi size tam da bu cümleyi konu edinmiş bir (kısa) filmden bahsetmek istiyorum. Aslında başında belirteyim filmin bir yerine kadar anlatıyı sürdüreceğim. Geri kalanını sizlere bırakıyorum tamamlamanız için. Ama önce zihninizde…
İki küçük kardeşin bir gün bisiklet sürerken sınırın hemen diğer yanının bombalandığının görmesiyle başlıyor film.
Ve küçük olan düşünür: Orada neden masum insanlar vurulur diye.
Daha sonra kendisinden belki iki yaş büyük abisine bir fikirle gider: Uçakları durduralım diye.
Hazırlıklar başlar. Civardaki tüm çocuklar toplanmıştır. Büyük kurul sonuçta. Savaş uçaklarını durdurma kurulu…
Ellerinde çok güçlü iki tane silah vardır; biri inanç diğeri uçurtma.
Ve ellerinden geldiğince uzun tutarlar uçurtmaların iplerini.
Sonuçta onlar uçakları engelleyeceklerdir.
“-Ya uçak bizi bombalarsa ne olacak?
-Bizi bombalamayacak çünkü biz çocuğuz.
-Ama orada hiç çocuk yok mu?”
