günleri,
bir başına sallanan salıncak kadar boş geçiriyorum
pencereyi her açtığım da yeniden başlayan
müzik kutusundaki şarkı
elimi her götürdüğüm de hatırlatıyor kendini
dönüyor devranın sihirli çarkı
tam şuramda hala duruyor bir ateş
canlı değilsen söyle,
sürekli kaçıyor büyüme hevesi
bir çaputa umut bağlamak istiyorum
dönmemeni başka türlü açıklayamıyorum
şimdi bir yerlerde saçlarının hışmına uğruyor toz ve duman
bitap uyanıyor uykusundan,
düşünceler yorgun düşüyor
kan akarken damar da şehvetli
bir hattat Ebru’ya aşık olur ya
sabretmek dururken, vazgeçmek çok zahmetli
Vazgeçebilmek de sabrın güzelliğinden…
Kalemine, yüreğine sağlık ?