Yalanlayınca Gül’düm Gonca

Yalancı(mı)yım ben?
Güzel mi güzel…
Yal-anlayınca güldüm,
Yar anlayınca gül’düm.
Şımarık gözyaşlarımın akışına!

Sahtekâr(mıy)ım ben?
Gerçek mi gerçek…
Dilime dolanmaz yaranmak,
Dilime dolanan yar anmak.
Mahmur gözlerimin mahrum bakışına!

İltiham(mıy)ım ben?
Pembe mi toz pembe…
Sahipsiz kalırsa bir yarım,
Kalpsiz kalsa da bir yar’ım.
Derin soluklarımın uyumuna!

Alçak(mıy)ım ben?
Gönüllü mü gönülsüz…
Gelmez yardım kimseden,
“Gelemez yar’dım” kimse ben.
Nazlı nâlânlığımın huyuna!

Duygun(muy)um ben?
Eşsiz mi eşsiz…
Nasıl eminsin yarın mı var?
Nasıl elinsin yar’ın mı var?
Aleme sarasıya seni, elaleme sorasıya seni!

Aslı’n(mıy)ım ben?
Yar-atış tan mı içine atış…
Gönül (ç)ALICI deseler hakkıma;
Yara olamam yâr’a, girmem hakkına.
Amenna canıma kıyasıya seni, canımı kırasıya seni!

Ne çok söz alıp verdin yoktan vara (G)onca…

Yalanlayınca güldüm, gül(müy)düm “ben” (s)olunca…