Yâre Şiir

Ey bendeki sevdanın hüzne karışmış sevincine sebebiyet veren varlık!
Ey parmak uçlarından öpülesi kadın!
Bir komun çatısının altında bize demlediğin çayı
Bir balkonda otururken yüzüne yansıyan ayı
Bir de seni sevmek uğruna bir başkalarından yediğim okların fırlatıldığı yayı
Kendime dost bildim!
Hava çöktükten sonra sobanın yanında oturduğun için
Sobaya da minnet ettim!
Odamızı ısıttığı için değil de yanına çok yakıştığı için!
Saza kul oldum, eski püskü fotoğraflarımıza hayran
Darıldım fotoğraf makinemize, bizi net çekemedi diye
Kızdım daha sonrasında kendime, daha iyisine gücüm yetemedi diye
Yine de yüzüm güldü, şükür ettim senin varlığına!
Bir çocuğun ilk kez kavuştuğu dört tekerlekli bisikletine duyduğu sevgi var kalbimde!
İlk kez yapılmış biçimsiz kardan adama duyulan sevinç var içimde!
Ey kadın, güneş sırra kadem bastığında yanımda ol!
Ol ki asla karanlığa bürünmesin yarınlarımız
Hep uzaklarda yeşersin, bize de hiç uğramasın kaygılarımız