Hayat acımasızca yaşamaya zorluyor bedenimi,
Kabristanlar sessizce ayrıldığını işaret ediyor,
Şehr-i İstanbul altında üstünde birer hayat,
Üsttekiler alttakiler sayesinde hayattalar.
Hayat acı ve soğuk bir fısıltıyla geçiyor,
Gidenler kurtulduğunu bilmeden giderler,
Gök kubbede süzülüyor hayat dolu kelebekler.
Ve hayat zehirle pişmiş bir aş,
Ayrılık âma bir şekilde yolculukta var.
