Mutluluk mu? Bu ülkede mi? İmkansız bir şey. Stres deseydiniz size hak verirdim çünkü bu ülkenin insanları birbirlerini gördüğünde suratlarını ekşitir, birbirlerine 3 saniyeden fazla bir şekilde bakarlarsa da kavgaya tutuşurlar. Birbirlerinin kıyafetlerini ayıplarlar, sanki kendileri giyiyormuşçasına yaparlar bunu. El âlemin ne dediğini önemsedikleri için hep eksik yaşarlar, filizlenip dursalar da açmaya asla cesaret edememiş çiçeklerden hallice bir yaşam sürerler. Kendi çocuklarına yormadıkları ağızlarını balkonlara akın ederek millet için açarlar. Bugün beraber eğlendikleri sokaklardan bir diğer gün nefret edermişçesine yürürler. Bazıları ise o kadar yükseklerdedir ki ne yediğimizi, ne yiyemediğimizi göremezler. Ağzı kapalı, gözü kısık halkımızın üstüne basa basa bulutların da tepesine çıkmışlardır. Oradan aşağıya baktıklarında ne stresimizi hissederler, ne de birbirimizi yiyip bitirdiğimizi. Orada ferah bir yaşam sürerler, cefasını ise ellerimiz birbirimizin yakasındayken biz çekeriz.
Çok güzel bir yazı Onur bey tebrikler güzel yorumlamışsınız.