Dünyanın yetişkinliğe ve ölüme mahkum edilmiş bütün çocuklarına…
Düşer konteynıra bir elma şekeri
Uzanmaya utanır, indiriverir elini
Eli yüzü kül, zülüfleri yüzüne dökülür
Bir çocuk, sabahleyin sessizce gömülür
Bir çocuk öldüğünde, toprak göğe öykünür…
Uyanıverir yatağında, istemediği eller yanağında
Bu kan da neyin nesi bacağında
Kalkar giyer önlügünü, saçları örülür..
Bir çocuk, sabahleyin sessizce gömülür
Bir çocuk öldüğünde, toprak göğe öykünür…
Annesinin kucağında, bebeği kundağında
9’unda Hindistan, 10 yaşında Iran’da
Oyun nedir hiç bilmez, pencerede düşünür
Bir çocuk, sabahleyin sessizce gömülür
Bir çocuk öldüğünde, toprak göğe öykünür…
Bombalarla hiç oynadın mı saklambaç?
Sakın sobelenme, füzeler ebe; kaç!
Evlerden uzak dur, tuğlalar üstüne örülür
Bir çocuk, sabahleyin sessizce gömülür
Bir çocuk öldüğünde, toprak göğe öykünür…
Babasının müşfik sevgisi kolundaki morluklar
Geceleyin duyulmaz hiç o atılan çığlıklar
Bir çocuk, nasıl alır vicdanlar, dövülerek ölür..
Bir çocuk, sabahleyin sessizce gömülür
Bir çocuk öldüğünde, toprak göğe öykünür…
