Çocuk başlı başına gizemli ve gizemini yalnızca 10-11 yıl koruyabilen bir canlıdır. Sürekli gelişim ve değişim içinde olan bu eşsiz varlığın gelişimine yardım etmek için onun gizemine derinlemesine bir yolculuk yapmak gerekir.
Çocuğun gizemine yolculuk
Çocuğun gizemine bir yolculuk ise yalnızca ondaki iç kuvvetin farkına varmamıza bağlıdır. Çocuk güçlüdür, farklıdır ve daima kendinin farkındadır. Farkındalığı bu denli yüksek olan bireyin, haliyle öğrenme kapasite ve kalitesi de bir o kadar yüksektir. Peki neden her çocuk anlamaz veya anlaşılamaz ?
Çocuklar neden anlamaz veya anlaşılmaz ?
Bunun en büyük sebebi çocuğun eğitiminden sorumlu kurum ve kişilerin çocuğun önüne koyduğu engellerdir. Çocuk, en iyi yaparak – yaşayarak öğrenir. Onun öğrenememesine sebep olan yalnızca sistem veya kişilerdir. Çocuk acemi zihninin en somut halidir. Yetişkin zihni, acemi zihninin öğrenmeye karşı gösterdiği doğal çabayı bir tarafa bırakır ve daima bilgiye bir çerçeve getirir. Çocuk da bilgiye konulan bu sınırların tam içine düşer. Bu sayede yetişkin, çocuğun zihnine bir gölge gibi çöker.
Çocukları anlamak için ne yapmalıyız?
Bilgiye ve bilime meraklı çocukların var olması için, biz yetişkinlerin kayda değer tutumlar göstermesi gerekir. Bunlardan ilki çocuğun zihnini “O öyle olur mu ?, Niçin böyle yapıyorsun?, Saçmalama artık, Yeter, Doğru düzgün yap şunu ! ” gibi ifadelerle baltalamak yerine, çocuğun bulunduğu bilgi alanındaki gelişimi uzaktan keyifle izlenmeli ve bu sayede çocuğun sahip olduğu enerjinin serbest bırakılmasına şahit olunmalıdır.
Bir diğer tutum ise “Ben senin gittiğin yolları çoktan geçtim.” kalıbını “Bu yolu beraberce aşabiliriz.” ile değiştirmektir. Çok daha açık bir tabirle; çocuğun önünde durmak yerine arkasında durarak iç kuvvetin ortaya çıkmasına yardımcı olmak gerekir. Bu durum bir tohuma benzetilebilir. Çocuğun daha önce görülmemiş o gizemli enerjisi, artık somut eylem ve anlamlı düşünme becerisi olarak kazanılmaya başlar.
Bu nedenledir ki , onları sahip olduğumuz bu zor dünyanın kalıplarına girmiş mutsuz bireyler olarak yetiştirmek yerine, hayalini kurduğumuz o eşsiz dünya düzeninin başarılı kahramanları olabilecek şekilde yetiştirmek; hem bizleri hem de mevcut dünya sistemini bir çocuğun zihni kadar saf ve temiz yapacaktır.
