Ruhunla gururunu ayıran bir perdedir yaşam
Kanatları çıkınca sonsuza dek uçacak olan
Ahu figan eden yürektir, kımıldamadan kanayan
Bir deli rüzgar eser, uçar yüzündeki hezeyan
Gecenin girizgahına girer, içeri dimağından
Ezgilerin arasına meyleden, meyil ile neylenen
Derinlerden kopar, gelir bir grup nagehan
Gülümüz bülbül olup, bülbül küle döner iken
Ateştir içimizi ezelden beri yakacak olan
Kimdir bu mabedimizdeki yabancı eller
Apansız bir fırtınadır, uzaktan gelir erler
Kor olur kalbin dokusundaki mertlik
Kör olur namerdin sapsız bıçağı
Her dilde hissedilir vuslattaki özlem
Dokunur usuldan, yer yer bölünen afitap
Söyle be içim!..
Kırılan dalından düşen bin parça…
Buruk tebessümlü sokakların ışıkları söyledi
Bir yanıp, bir sönerlerken yakaladım onları
Bir hayli mecalsizlerdi…
Yorgun argın, bıkkın bir ağaç gibilerdi
Onları görünce yüreğim gücendi kendi kendine
Durdum, düşündüm ve şükrettim
Vazgeçmedikleri için…
Hâlâ umutvari bir yansımayla diri kaldıkları için…
Oysa ne çok şükredecek şey vardı…
Ne çok umutlanacak hayal,
ne çok tutunacak hayat,
ne çok tutulacak söz…
Ellerimden değil,
kalbimden!
Tut kalbimden…
Tut ki gücenmesin ellerime…
Yüreğine sağlık, çok güzel bir sesti…
Teşekkür ederim efendim, kalbimiz bizim emanetimiz 🌸
Afitap en sevdiğim kelimelerden biri biliyor muydun? Kalbimizi dinlediğimiz bu şiirin için kocaman bir kalp bırakıyorum. ❣❣❣
Yaa tevâfuk nerelerde karşımıza çıkıyor, kalp kalbe nasıl da karşı, kalbini çokk sevdim 💙
Ellerimden değil, tut kalbimden.. Tatlı, hafif sitemkâr serzenişine şahit olmak vurdu bu gece beni, kalem senin, daim ola, iyi ki kıymetli yazarım 🌻
Kalemime ortak olan, hissiyatımızı gönülden anlayabilen kıymetli yazarım…
çok teşekkür ederim, iyi ki 🌻