- Ah! Biçare, hırpalanmış, ezilmiş hayat
- İnsanların arasından bir çırpıda geçiyor hezeyanım
- Biz bağışladıkça hatırladık
- Hatırladıkça yandık
- Yandıkça insandık…
- Tasviri bozuk insanlar,
- Hani sabah nerde?
- Çocuk sesi kuş sesi
- Yürekler sus pus.
- Silip atıyorum sanıyordum meğerse biriktiriyormuşum.
- Yanlışlar doğruyu götürür biliyorsun…
- Bugün de vedasını etti ömrüme,
- Tıpkı dün gibi, dünler gibi, tıpkı senin gibi,
- Derken, yeniden başlar hezeyan.
- Sendeleyip düşüyorum boşluğuna
- Sonrası hezeyan!
- Yazık ne yazık,
- Bilmenin hezeyanını,
- Yaşar insanlar.
- Umutla titreyenler var.
- Israrla ısrarla ağlayanlar,
- Herkes unutmuş sanki
- Velhasıl anlatamadığım korkularım, duygularım.
- Bu bir şairin hezeyanıdır.
- Hoyratlar koparsam da sesimi işitmez kimseler.
- Beni ancak benim gibi olanlar anlarlar.
Bir heyecan ve bir dizelerin sesi…
Kalemine sağlık canım ?
Çok teşekkür ederim yüreği güzel kokanım ?