Ne kadar çok benimsemişiz, Bu zihniyeti bu çağı; Bu nasıl çağ, Bu nasıl benimsemek, Bu nasıl sevmek, Bu özenmek…
Bu kirli çağ bizim çağımız değil idi ; Nasılda değişiyor insan zamanla, Kötülerin büsbütün egemen, Olduğu bir çağ bu, biliyorsun!
Adına modern çağ dedikleri bu olsa gerek ; Yetmedi! Şekil değişti, dünya aktörleri, Çoğaldı:Sefalet ve barut kokusu sahnesi, Hiç değişmeden hep aynı kaldı, Filim tekrar ettikçe insanlık daha da çok yara aldı…
Kırk tuzak kurduğu çağdayız, Hasretlik sürdüğü bir çağdayız, İhtiras sardığı çağdayız, İnançlar sarılmış, umutlar yetik çağdayız, Bu çağda insanca yaşamayı özledik…
Atladık bir çağdan bir diğerine, Dedim ya bir çağın yangını bu; Medeniyet denilen, Bir devir daha küllerinden doğar sabahından…
Bu nasıl çağ; Teknolojilerin zirve yaptığı, Yapay bir uygarlığa gidiyoruz: Yeniden başlamaya vakit yetmez, Gittikçe şişen şehirlerden kaybolursun.
Ben Bu Çağın Çağdaş’ı Değilim.!
