Gönlünüzün derinliklerinde bir kişiye güller açmış, o gülleri yavaş yavaş büyütüp gonca yapmışken; bir anda aslında size yaprak değil de diken olduğunu fark edersiniz. Bu dikenlerin size yavaş yavaş batıp acıttığını kimi zaman kısa kimi zaman da uzun bir süre anlayamamış olursunuz. Nereden bakarsanız bakın ha kısa ha uzun zaman; gül aynı gül, diken aynı diken, yıkım aynı yıkım. Demem o ki; gübresini bol verip bir anda yada az verip yavaş yavaş büyütmeniz yıkımı değiştirmiyor siz aynı gülleri açtıktan sonra. Kısacası verdiğiniz ve görmeyi beklediğiniz değer ölçüsünde tepetaklak olursunuz. Her açıdan böyledir bu. İster arkadaş, dost, ister aşk , ister aile yada aklınıza ne geliyorsa ondan olsun. Her zaman her yerde milyon kere söylemişimdir; yaşamınıza kattığınız her insanın hayatınızdan çıkma zamanı vardır. Erken ya da geç. Fiziksel olarak da olabilir bu duygusal olarak da. Birisi yanınızdadır ama aslında içinizde ona karşı tek bir his yoktur. Sevgiden nefrete hiç bir his. Nötrleşmek, yani hayatınızdan çıkarmaktır bu. Çevre kalabalık olsa ne olur anlatmaya gücünüz olmadıktan, anlaşılmadıktan sonra. Belki fiziksel değil ama yalnız geldiniz, yalnız yaşıyorsunuz, yalnız gideceksiniz. O halde konuklarınızı özenle seçip beklentilerinizi ona göre belirlemelisiniz.
