Dem
Sen beni bilmezsin
Bilirim der de bilmezsin
Hani dilinin diyemedikleri olur bazen
Katre katre zift biriktirir kelimelerin
Bir anne öfkesidir kalbin,ruhun,ellerin
Hem kızgınsın,
Hem şefkat damarların hortlamış.
Öfkeni de döküyorsun ince belliye,
Zift karası demlerle hemhal olmuş
İç karanlığın.
Ki…
Zaten,
Sen hep böyle yaparsın
Halet-i rûhiyeni aynalar,
Süzgeçte kalan balıklar.
Ne kadar çok,
O kadar gayz-efşan…
Bir ben anlarım seni
Ah bir bilsen…
Soluğunda nefeslendiğinde
Acı yudumların…
Ve bazen
Berrak nar çiçeği rengi
Bir bahr-u engin olur, dolar da
Güvercin ellerinle usulca kavrarsın
Buğusunu çekerken göğsüne…
Huzurun da belinden tutar,
Oturtursun sonra
Göğüs kafesinde,
Dantel perdeli cumbaya.
Ürkek nazarlar atarsın cam arkasından.
İşte…
Zaten,
Sen hep böyle bakarsın
İç yanışlı kömürlerde ince bir duman kaplı
Bırak işte anlasınlar,mutlu olmak günah mı
Seni bilen bilir zaten
Ah bir bilsen…
Gül pembesi bir tebessüm
Çöreklendiğinde gamzelerine…
Dem o demdir ki
Gayza da bürünür cûşa da
Hüzün de olur yudumların,huzur da…
