Mutluluk şiirleri istiyorlar bayım.
Kalabalıkların yorgunluğundan kaçamadan,
Umuda varamadan,
Yaşamadığım düşleri istiyorlar.
Sahi sen biliyorsan öğretsene?
Nasıldır yaşamak?
Sürekli gülerken zihnindekileri uyuşturmak.
Özlediğim yerlere gidemeden,
Odamda sakladığım ruhum ve seninle gitsem.
Hayallerimin çığlıklarını susturamadan,
Seninle geldiğimiz denizlere bıraksak.
Nefes olsa havaya ve suya.
Şükretsek gökyüzüne haykırırcasına.
Sonra saatlerce sussak.
Bilirsin yaralı yürekler konuşmadan da anlaşır.
Ve geçsek dünyadan,
Umuda, çocuklara, Allah’a ulaşsak.
Nefessizce kaçsak dolu dizgin,
Ütopik düşüncelerden bağımsız.
Dünyadan aykırı zihinlerin olduğu yönü seçsek.
Uyumu yaşarken bulamadıysak
Uyumsuzluğa bürünsek düşlerimizi.
Sessizce boğulduğumuz zamandan
Hızlıca ve kimsessizce kaçsak…
