Buymuş meğer aynanın karşısında dinlediğim o ben ,yüreğimdenmiş sessiz haykırışlarım tam içimden…benmişim. Gitmek gerekmiş gelemeyenin aksi yönüne. Kalan? O benmişim…gitmek gelmemiş yüreğimden. Susmak bitirirmiş her kelamın başını ve bekletmek. Susulmuş(um) ve bekletilmiş(im) bir çok adımın en başında meğer. Her söz bir “dem” kadar…mış. İnanmakmış seçenek olan…görmek ve bir hecelik tebessümmüş satırlarda karalanan. Milat tam da şu anmış
Uğruna çok önceler eksilmiş
Rüzgarlar esmiş en fırtınalı aylardan…son olanmış.
Bilinmezlik istenmiş bu mevsimde… kış imiş. Duyulan bir geçmiş var, sağır olunan… o benmişim meğer.
Mükemmel 🙂