Bir mabeddir içim, açık denizlere yolcu
Bir serçedir kollarım, kanatları grice
Bir tını eşlik eder, yazılarımdan bîhaber
Belli belirsiz bir ömürdür aklımdan hallice
Ne anladın, ne okudun, belki de gördün…
Tam öldü dediğin bir sümbüldü hayat
Ocak’ın sonunda yeşillenen umutluca
İçinde gizliden gizliye saklanan bir çiçekti
Toprakla örttü bedenini, korudu hanesini
Ne kadar sadık olursan, o kadar koruyucu
Ne kadar sevilirsen, o kadar güçlü olursun
Ne kadar şiir yazarsan, o kadar içli olursun
Hele bir de söylemeye koy; köy yanar!..
Bir vadi oluşur kurak arazilerde
Hayvanlar otlaşır, çiçekler uzar boylu boyunca
Memleketime bahar gelir, sesin çınladıkça…
Şiir yazandan korkma azizim!
Anca dokunursa; şiirleri dokunur sana
Bir de kırılmak istemezsen,
sevgisiyle sınama onu
Çünkü o çok sınanmıştır senden önce
Sen geldin diye her yer gül olacak değil ya!..
Ama sen güldün diye, o; gül eyler oraları
İlgini eksiltme! Çünkü onun,
hep bir yarım kalmışlıkları vardır
Ne kadar; güçlü cümleler,
dağları sırtlayan satırları olsa da;
gönlü bir kelebeğin kanadı gibidir
Ya da üfleyince uçuşan bir hindiba…
Ara, bul onu,
tamamla onu
Tam anla onu...
