Yağacağını biliyorum az sonra yağmurun
Islanacağım…
Atacağım her zerremi yağmur damlalarının düştüğü memlekete
Islatacak ve bir şeker gibi eritecek yağmur bedenimi
Düşüncelerimi saklayacağım ondan
Yalnızım…
Beraber ıslanacak tek kişi bulunmaz
Oysaki yalnızlığı giderebilsem
Eğer ki yalnız olmasam
Onlar içinde eriyebilirdim
Fikirlerimi eritmemek şartı ile bir şeker gibi
Bölünürüm insanlardan ondan
Yaşasın diye Cumhuriyet!
Amacım aşikâr
O bu şiiri okur ise artık şairimdir
Artık şair olmuşumdur
Lakin hiç bilemeyeceğim biliyor musun?
Şairimdir belki de
Belli etmedin ama
Göçerken bu diyardan
Veya göçtükten sonra
Gel başıma söyle bana
Şairsin de
Okudum şiirlerini de
Arkasından şu kelimeleri söyle
Yaşıyor Cumhuriyet!
Rahat uyuyayım artık rahatsız iki metrede
Allah beni çağırmıştı
Sen gelene kadar dayanabildim ancak
Gidiyorum artık rabbin yanına
Şiirlerim sana emanet
Cumhuriyete emanet
Bilirim ki insan ölür
Sende öleceksin
Fakat Yaşayacak Cumhuriyet
