Bir eğitimci olarak artık bazı şeyleri karalama vaktinin geldiğini düşünmeye başladım.
Her hafta kendime bir köşe seçip, eğitime dair ne varsa anlatmak istiyorum.
Ne yaptığımızı, neyi yapamadığımızı, nelerden vazgeçtiğimizi görmek istiyorum.
Ve bu savaşımı içimden bir nebze öteye çıkararak sizlerle paylaşmanın derdini yaşamaktayım.
Sevgili okurlar, gelişen ve değişen dünyamızda bazı temellerin dışında kalmaktayız. Doğru yolu biliyor olsak da oraya adım atmamak için elimizden geleni yapıyoruz. Kimimiz elinden düşecek bardağın derdinde kimimiz ise yürüyeceği birkaç adımın zorluğundan bahsediyor. Oysa eğitime gönül veren ve bu hudutta yolunu belirleyen bizlerin, yürüyeceği yolda ne söylenmesi ne de bahanelere sığınması makul bir seçenektir.
Bir öğretmen olarak sınıfa girdiğim anda öğrencilerin gözlerinde görmeyi hedeflediğim umudun ve azmin ışıkları günden güne sönmeye başladı. Sınıflara giren öğretmenlerimin ise ilk yıllarında yaşadıkları o aşktan ve istekten geriye kalan sadece usanmış birkaç yüz ifadesi ve yetiştirilmek üzere bekleyen müfredattan ibaret.
İşte sırf bu yüzden bu köşeden eğitime, eğitimciye, yetiştirilmeye çalışılan genç nesle, onları yetiştiren ebeveynlerine ve eğitim için bütün emeğiyle didinen öğretmenlerime seslenmek istiyorum.
Yanlışlarımızı fark etmenin vakti geldi. Sizlere izlemeniz üzere bir video bırakıyorum. Videoyu izlemenizi ve eğitime dair yorumlarınızı bekliyor olacağım. Bu köşede sizlerle oturmak, çayınıza eşlik etmek ve derdinize ortak olmak istiyorum.
Vesselam…
Okumaya bağlandığım ve umutla izlediğim en azından anlaşıldığımı-anlaşıldığınızı ifade edebildiğimiz günlüktü. Bu yazıyı iyi ki bizlerle de paylaştınız.
En en en etkileyici kısmı, doktorlar kalp ameliyatı yapıp insanı hayata döndürürken peki ya bir öğretmen elini uzatarak o kalbi hislendirir de filizlendirir de.
Bu yazının devamı her hafta bekleyeceğim ve bekleyeceğiz. Bana hayallerimi hatırlattın öğretmenim. 🙏
Bu balık ağaca tırmanmayacak çünkü eşsiz denizleri hak ediyor. 😌
Hocam paylaştığıniz video ve yazınız çok anlamlı. Elinize sağlık.
Yazınızda belirttiğiniz gibi öğretmenler de artık usanmış durumda… Hatta bu çocuklardan bişey olur dediğimizde bile saçma bulan hocalar var… Bıkmışlar artık…
Bende bazen ümitsiz oluyorum bir öğretmen olarak pes ettiğim çok olay ve durum oluyor.
İnşallah bu mesleği hakkıyla yapabilen öğretmenler den oluruz..
Yazılarınızı her hafta bekleyeceğim.
Bu farkındalık için teşekkür ederiz.
Kesinlikle haklısınız hocam.
Bizler de bu derde deva bulmak istiyoruz. Bu köşe bizim köşemiz ve burada her şey konuşulsun istiyoruz.
Tartışalım, sohbet edelim, derdimizi paylaşalım.
ve sonunda bulduk diyelim ve bir köşesinden tutalım.
Desteğiniz için teşekkür ederim.
Merhaba hocam, acaba yazılarınızı paylaşmaya başladınız mı?
Ben bulamadım.