Hayat ne kadar zor,
Hem zor hem de çok aşağılık.
Yapılanlara karşı susmamız için,
Bizi ne kadar da darlıyor.
Aslında biliyor musun belki de bu hayat biziz.
Biz susturulmak, susmak istiyoruz.
Çaresi olmadığını düşündüğümüz için,
Kezâ biz darlıyoruz canım gönlümüzü.
Hey sen! Ya da hey benliğim! Kendine gel!
Ne bu karamsarlık, ruhsuzluk.
Bu iftira attığın hayatın derinliği hem hüzün hem neşe dolu.
Neden illa hüznü seçiyorsun? Neden bu alışılmış kalıplar?..
Bu kalıplardan kurtulmanın sence de vakti gelmedi mi?
Yapabilirsin, öncelikle gör sonra yaşa ve en son sev.
Sev ki gülümsemene şahit ol, gözlerinde ki ışıltıyı gör.
Sil bütün kötülükleri hadi yeniden sen söyle
“Gör ,yaşa ,sev ” güzel insan.
