Bir haziran sabahının
Son demlerinde tanımımıştım seni.
O an karar vermiştim.
Kalbimde varolan tüm boşlukları,
Sen dolduracaktın.
Dostum, yoldaşım Haziran’ım…
Haziran’sın sen,
Kara günlerden güneşe kavuşan;
Umutsun, bir yaprakta yeşillenen.
Can bulan iki beton duvar arasında.
Geç fark ettim bana uzanan kollarını.
Haziran’sın sen,
Yeşilin her tonunda
Avuçlayan toprağı.
Kimi fark eder varlığını,
Kimine yokluğun vermez sızı.
Haziran’sın sen,
Uyanmadım ben sensiz bir yarına.
Sarsan beni sarıldığın gibi
Koymasam seni soğuk bir ruhun
Vefasız kollarına.
Haziran’sın sen,
Boylanan ruhumla…
Yaz aylarından sonra tam da sonbahara geçiş yapmaya hazırlanıyorken şiirin ile Haziran’ın sıcak samimiyetini sundun bizlere. Kalemine, yüreğine sağlık. ❤
Teşekkür ederim canım. Kelimelerle sunabiliyorsam karşımdakine o samimiyeti ne mutlu bana.?❤?