Ne zaman seni düşünmeye başlasam kafamın içindeki insanlar toplanır yola çıkar. Onları uyandırmadan parmak uçlarımda gidiyorum düşünmeye.
Ne kadar çok anlatacağım şeyler var? Saatlerce anlatsam hep yarım kalacak sanki. Bu yüzden tüm yarım kalmış ve kalacak olanlara bir şeyler yazmak istedim. Deniyorum ama olmuyor.
Sahi sen niye gitmiştin? Bunu hiç konuşmadık seninle. Al bir yarım kalmışlık daha. Sana mutlu bir şiir yazamamıştım. Yoksa bu yüzden mi gitmiştin? Oysa ben çok denemiştim, olmamıştı. Ben sen gitme diye hep karada kürek çekmiştim. Dönersin diye gittiğin yerde beklemiştim. 
Bu yarım kalmışlıkla birkaç cümle sıralayabilirim belki sana.
Ama şimdi yarım kalmışlıkları anmak istiyorum.
Her ana birkaç cümleden fazlasını bırakmak…. Öyle ya bazı anlara bir sözcük bile bırakamazken…
Sadece ben böyle hissetmiyorum biliyorum. Ama yaşadığım tüm güzel anılar sadece bir rüyadan ibaretmiş gibi. Sanki sadece hayal etmişim.
Bu kadar sahiplenemediğim anılarım var. Elle tutulur yanı olmayan…
Geçen günleri ne değiştirebilirim ne de geri getirebilirim. Ama biliyorum yarına dokunabilirim, yarınımı değiştirebilirim.
Mesela bir gün hiç yürümediğim kadar yürümeliyim.
Hiç ıslanmadığım kadar ıslanarak
Hiç uyumadığım kadar uyuyup
Hiç gülmediğim kadar gülmeliyim.
Sonra ağlamalıyım biraz da yine hiç ağlamadığım kadar olmalı.
Her günümü böyle yaşamalıyım belki de dünle hiç mi hiç aynı olmamalı.
Ve kafamın insanları toparlanıp senden bana gelmemeli.
Bazen içime bastırdığım kelimelerin hissettirdiklerini, hisseder miydim bir an… Şu an yazında. Ah öyle bayıldım ki. ? Kafamın insanları böyleydi, kalbimin insanı yıldız gibi… ? İyi ki bu yazında buluştuk. İyi ki.?
Teşekkür ederim canım benim, kalbinin insanları seni hiç terk etmesin ?
*karada kürek çekmek. güzel betimleme tebrik ederim:)
“Ama biliyorum yarına dokunabilirim, yarınımı değiştirebilirim.”
Formülü bulmuşsun ve sen hep yaz ❤?
Mükemmel bir yazı ve yorumlama
Böyle devam et daha nice yazılarına ?