Her an her şeye veda eder gibi yaşıyoruz.
Neyi, ne için yaşadığımız bile belirsiz.
Sahi, biz ne için yaşıyoruz?
Yaşamak şakaya gelmez…
Büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın.
Yaşamın ne kadar güzel olduğunu göreceğiz,
Mavi gibi görüp her şeyi, gökyüzüne uçsuz bucaksız diktiğin gözlerle
Hayatı göreceksin…
Rengarenk bir gökkuşağına takılıp hayatı toz pembe göreceksin…
Ciddiye alacaksın yaşamı yahu! Ölü bir bulut gibi pamuk ve beyaz kefenle ölümlü bir dünyada ölümü unutacaksın…
Kimisi güzel günleri düşünerek yaşıyor,
Kimisi bir “umut” diye tutunuyor
Kimisi ağaçlara, çiçeklere, doğaya, kelebeklere, aşka, sevgiye…
Bazılarımız ise hala eskilere tutunarak, düşleyerek yaşıyor.
Herkesin apayrı bir düş ülkesi, herkesin ayrı, kendine özgü dünyası.
Var mı ötesi? Bu dünyada ebedi kalan yok herkes gidici…
Yaşamak… Şiir gibi olmalı, Şiir de sevmek gibi…
Yüreğin dert görmesin canım ❤️?
??