Kıyam Et!

Bir şafak vakti koptu kıyamet
Üstümüze ateş yağdı gökten
Analar haykırdı: “Oğul, kıyam et!”
Sen kalkmazsan vatan gider elden

Kızıla boyandı gök ve deniz
Dualarını kuşandı dedemiz
Ak kanatlı melekler kükredi:
“Haydi aslanlarım, biz de sizdeniz!”

Gözyaşını geceye gömdü analar
Göğsümüzde gül açtı yaralar
Kurşunlar acıtmaz bedenimi
Yavuklumun hasreti yaralar

Güneşten önce kızıla boyandı şafak
Kanlı gözyaşı döktü her ırmak
Ekinler gibi serildi kınalı kuzular
Böyle kolay mıydı insanı kırmak?

Sen nelere şahit oldun be Çanakkale!
Dünya gördü mü böyle mücadele?
Kim sınar bundan sonra sabrımızı?
Herkes bildi ki fethedilmez bu kale

Ecdadımızdan yadigâr bize Anadolu
Her nefeste içeriz bin bir dolu
Bizi koynunda büyüten beşiğimiz
Başucunda ninni söyleyen ana dolu

Ne kadar döşendiyse mayın
Türk milleti korkacak sanmayın!
Vatan sevgisi doluyken yüreğimizde
Ey düşmanlar, karşımızda durmayın!

Bilinsin ki bu boğaz geçilmez
Her Türk asker doğar, ezilmez
Tüm dünya Çanakkale’yi tanıyor
Vatan için ölenleri saygıyla anıyor

Kurtuluş yazıyor bu sancak
Üzerimize güneş daim doğacak
Mehmetçik tüm dünyaya seslendi:
“Çanakkale Türk’ündür ancak!”

Yurdumuzun kalbinde selamet
İstikbal ve istiklal bize emanet
Her bahar çiçekler gibi filizlen
Bayrağımız dalgalandıkça kıyam et!