Lavandula

En sevdiğin kokunun sabununu aldığın gece
Her şeyi yoluna koyduğunu düşünüp uyursun
Ki, en sevilen kokular
Güveni hissettiğimiz günün hatırlatıcısıdır.
Ancak kalbine sıkışan bir acı
Kokuların gücünü bile yok edebilir
Kokuları korkular yok edebilir
Affedilmeyi hak etmeyen birini
Aramaktan vazgeçersin kendine acıdığında
Öyle bir affedilişi hak ediyor ki, o
Bunu sadece Tanrı yapabilir
İnsan olmakla yetinmeyi kabul ettiğinde
Her zaman “iyi” olamayacağınla yüzleşirsin
“Çocuğundaki” merhametin esiri olmamayı seçtiğin için, özgürleşirsin
Ancak işte o gece
Kokunun unutulduğu gece
Affedilmesi gerekenin ölümünü düşünmek
Tüm acıları geri getirir
Kokuları kaybettirir
Sonra “bu ölümü üzülmek için mi düşündü beynim?”
diye sorarsın kendine
Belki bir cevabı yoktur ancak
“İyileşemedim mi” diye sormaya gerek duymazsın
Bu ilgisizlik, ne kadar çok yol katettiğini gösterir sana
Ve her unutulan sabun kokusunda üzülmeyi başarıp
Yeni kokular ararsın
Unutulursa yenisini alırsın
Yaşamayı seçmişsin ki bir kere