Liman

Biliyor musun Sevgilim
Ben gördüğüm her şeyi sen sandım
Uyandım,
Onlarca çiçek soldurduğum pencerenin
Günışığı görmeyen pervazlarında
Seni gördüm.
Seni yaşattım
Upuzun yollarca, bitmek bilmeyen
Sonu bir matemi aralayan sokakların
Öksüzleşen evlerinde
Seni sayıkladım.
Sessizliğin;
Parça parça gözlerinden çatlayan duvarlarında
Kimsesizliğin acılı şarkısını resmeden
Ellerin vardı.
Seni andım
Küfü solmuş aynaların ölgün gölgesinde
Hüzne hasret oluk oluk gezinen bedenleri 
Sen sandım.
Sana koştum
Adını bilmediğim tenha durakların
Sevmek acısına katlanmış onlarca hatırasında
Sana rastladım.
Senden kaçtım
Cemresinde çiçekleri yıkanmış sefil kıyıların
Bir mısrayı andıran sonsuz köprülerinde
Gözlerine vardım.
Bilinmez olan tüm gerçekliğin
Hece hece topraklaşmış telaşlı gözyaşlarında
Sessiz sedasız
Sana yandım.
Sen vardın, bir de rüzgarlar vardı sevgilim.
Eserdi başımda
Mavi ölümleri gibi denizlerin.
Bir limana sığındım
Umudun karanlık sesinde üşüyen gemilerin
Vedalar fısıldayan yelkenlerinden
Sana baktım.
Üzgünüm sevgilim
Ben duyduğum tüm şiirleri
Senin yüzün sandım.

Fatma Gülsen Kuzu