İhmalli ve ihlalli, var bir husus;
Hangi kalem sen söyle, kime mahsus?
Üstün sezgilerinin ezgileri…
Mahsus dedim kendime, dedim ah sus!
Eski hisar konuşur, hasar suspus;
Hangi kale’m sen söyle, kime mahsus?
İnce heybetlerinin hayretine…
Mahsus dedim kendime, dedim ah sus!
Alacak verecek-sen, yaz yazımı;
Hangi kalem sen söyle, kime mahsus?
Eşsiz -sen- burçlarının borçlarına…
Mahsus dedim kendime, dedim ah sus!
Kandil göğ(s)ünde hassas, gül de mahpus;
Hangi kalem sen söyle, kime mahsus?
Elbet gönül intizar, can bergüzar…
Mahsus dedim kendime, dedim ah sus!
Değişik bir tarz olmuş Merve ??
Ah ne güzel. Gözlerinize kulağınıza sağlık. Bu şiiri farklı bulmanıza sevindim. Değişiklik güzeldir efenim. ??
Yine yeniden harika bir şiir olmuş. Senin sesinden dinlemekse bambaşka idi. Yüreğinden dökülen kelâmlara sağlık????
Bu güzelim yorumuna çiçek. ⚘ Kocaman bir tebessüm yüzümüzde. ?
Mahsus dedim kendime…
Hangi kalem sen söyle, kime mahsus? ✒❤
Herkesin gönlünde Kandiller mi yanar.
Yaktıgı ateşe kim sahip çıkar .
Mahsusu ma nasip olmuşssa elem.
Elem dediğin nedir ki takdire şayan seven.
Duggularına Gem Vuranda Seven
Sevmesini edebiyle terbiyeleyen
O güzel sesine yüregine saglık.
Şiir yürekli abim ❤️ Neler dedin öyle yorumunla şiire can kattın. Teşekkür ediyorum 🙂