Meçhul soruların ihtilalinden
Salıncaksız hayallere geçtim.
Sınırsızca koşturduğum kaldırımlara geçip,
Şehrin sokaklarını yitirdim.
Belirsiz bir sokak dönüşünde,
Geçtiğim her şeye veda edip,
Hiçliği doldurdum heybeme.
Neşeli kentlerin duvar sığıntısında,
Mazinin geçmeyen vefasında kaldım.
Gecenin dumanı kalbimde,
Zihnimden defalarca kaçtım.
Düştüm, sarıldım zayıf bedenime.
Dağ da olurmuş insan kendine.
Aklımın ve kalbimin anlaşmazlığında,
Kazandığım savaşları kaybettim.
Kaçtığım insanlıktaysa durdurulmadım.
Ya ben kabul edilmedim.
Ya da dünyayı bir kalabalıkta kaybettim.
Şiirin bahanesiydi her şey.
Aşk da sevgi de.
Ait olmadığım her şeyi kağıtlara ithaf ettim.
Yetişemediklerimi ise düşlerime verdim.
Kaçtığım yerden şiire uğradım.
Kelimelerde sahiplenildi yüreğim.
Sustum ve kayboldum.
Yazdım ve unuttum…
