Gökyüzüne kışın baktığınızda ne görürsünüz? Durun ben söyleyeyim: Bulutlar hemde birbirine girmiş kocaman bulutlar… Başka da bir şey görünmez zaten değil mi? Haa belki de ay görünür o da ışık yansımasından anlarız başka da bir şey görünmez zaten ama yanılıyorsunuz o bulutların arkasında birbirinden özel pırıl pırıl parlayan yıldızlar var, yıldızları unuttunuz değil mi? İşte o yıldızlar hiç görünmez kışın yağan yağmur, kar arasında unutulur ama hep oradadır neden unutulur, çocuklar gibi.. Hâlâ savaş içinde savaşla karşı karşıya gelen çocuklar savaşın ortasında kurtarılmayı bekliyorlar, nasıl unuturuz neden unutuyoruz, bizler şu sıralar evlerimizden çıkmazken hapis hayatı yaşıyoruz diye söyleniyoruz , o çocuklar o evlerden çıktıklarında o sisli, kanlı bulutlar arasında kaybolmaktan korkuyorlar. Unutmamalıyız.. Unutmamalısınız..
“Orada hâlâ savaşın ortasında leylek var”
Bizler nasıl unuturuz görmeyince görmediklerimizi illaki görmek mi gerekiyor hatırlamak için, çocuklar yıldız gibidir birbirinden özel pırıl pırıl onların umutlarını yarınlarını söndürmeye ne hakkı bulurlar kendilerinde! Bir politikaya bir siyasi güç için daha doğdukları günden itibaren yağan kurşun seslerine leylek sesi diyorlar çünkü leylekler İstanbul’dan gelir Kudüs’te dinlenir Kâbe’de yaşar.
Ahhh çocuklar… Bilmezler üstlerine yağan mermiler hayallerine yağdıklarını ve en kötüsü leylek sesinin kötü olduğunu ölümle burun buruna geldiklerin de anlıyorlar çünkü küçükler çünkü çocuklar bilmezler çünkü doğdukları günden beri aynı ses tak..! Taaak! Taak..! Tak!
İşin daha kötüsü bilmedikleri anlamadıkları bir çıkar için hayatlarının çalınacağını vatanlarından sürgün edileceğini bilmezler. Onlar hayata nefes almaya yaşamaya gönderilen melekler.. Okullarda ders işlenirken tek bir korku olur gözlerde acaba bulut mu olacak hayallerimiz? Haa bu arada bombaya da bulut diyorlar etrafımızda koskoca bulut, yumuşacık siz hiç bulutların üstünde zıpladınız mı? İdlip, Yemen, Suriye, Şam, Kudüs çocukları her gün her saniye bulutların arasında gri yakıcı bulutların üstünde! Gökyüzü onlar için mavi renk değil sadece özgürlük, baktıkça gülümserler gökyüzüne zaten hep yakın değiller midir çocuklar gökyüzüne?
Peki hiç siz savaşın ortasında maruz kaldınız mı? Leylek sesiyle uyudunuz mu mesela? Ya da kurşun sesini ninni yaptınız mı?
