Prehistorik bakışların
Tek hücreli gölgelerin
Şeffaf sularında
Sallanan saçlarına beni anımsatırken
Sonbahara senin adını verdim
Astığım tanıksız mısraların
Son faili olan gözlerine.
Çıkıp gelsem
İnceldikçe ıslık çalan
Rüzgar dokunsa ruhuma
Ve
Yağmur nöbetleri evcil bir hüznün
Son perdesinde seni anımsatsa
Onca bilinmezlik akacak
Özlem ırmaklarına.
Farklı, hoş bir şiir… ?
Ahh.. Tarifsiz mısraların besteleri akıyor ruhumuza. Kaleminize, yüreğinize sağlık ?