Kalbim(de), seni alıp nereye götüreyim?
Çok uzaktayım, uhtelerin ukdesindeyim.
Dudaklarının kenarında bir virgül kadar,
Gülüşün; şeklimden önce görünür şimalim.
Derin derine tesirin, varsın ki saye(n)de.
Kalbim(desin), seni alıp nereye gideyim?
Koydum başımı, koyduğu yere sevgilinin.
“Billur sevginin bir nuruna” derdim mi delil?
Âmâ olmuşum amma kalbim hiç öyle değil!
Razı mısın raz’ına de, varsam ki saye(n)de.
Kalbim(lesin), seni alıp nereye döneyim?
Bela’msın, yolun soluğun, aradım hemsen’i.
Tütmeyen yangınlar da mı gizledin yaren-de,
Avuç içlerimde filizlendirmek hep seni…
Değer tüm betimler, bir tecelli kalbimize.
Bergüzar senin halinde, vardık ki saye(n)de.
Güzel bir iz bırakabilmek, “sayesinde” olabilmek…
Başlığı iyi yorumlamışsınız ve fark etmişsiniz. ? Teşekkür ediyorum.
Yine bir şiirde yüreklerimize su serpilmiş… Yüreğine, kalemine sağlık canım benim.
En güzel tecelliyi kalbimizde bulabilmek ümidiyle… ??
Ya kalbimiz başlı başına varlığıyla bir tecelli ise? Bu ümidi bulabilmek üzere yorumuna çiçek canım. ?
Kaleminize sağlık. Okuyanı derin düşüncelere iten, bilakis içinde tutabilen güzel bir şiir.
Teşekkür ederim bu yorumun için. ?
Kalemine yüreğine sağlık sayende günümüz güzelleşti?
Kocaman bir tebessüm ???