Bilmediğim sıkıntılar var içimde,
Karanlıktan aydınlığa çıkabilir miyim korkusu.
Endişe, ön yargı, panik ve yalnızlık duygusu…
Bundan sonra hiçbir şey gerçek gelmeyecek.
Ay ışığının odamı aydınlatışı,
Yıldızların başımı okşayışı,
Cırcır böceklerinin sessizliğimi parçalayışı…
Gözüme uyku girmediğinde,
Penceremden sokak lambasının ışığı mı süzülecek?
Yanımda varlığın olmadığında,
Hangi el uzanacak?
Hayallerime, umutlarıma, sensiz bana…
Ağzımı bıçak açmadığında,
Yürüdüğümüz yollardaki kornalar mı sessizliğimi bölecek?
Sensiz geçen günlerim nasıl demlenecek?
Günler acı ya da tatlılığını dökecek fincanıma.
Gönlüme ya burukluk ya keyif verecek her yudum.
Bir fincan çay buruk mu geldi bize?
Dilinden tatlı sözcükler çıkmıyor.
Yanımda ol birlikte içelim,
Sensiz buralar inan keyif vermiyor.
Aklım hep sende kalıyor.
Her tat buruk geliyor gönlüme,
Artık geceler bile konuşmuyor benimle.
Yıldızlar göz kırpmıyor.
Gündüz seni anlatmıyor hiç.
Her sabah güneş bana hatırlatmıyor seni.
Unutmamaya çalışıyorum,
Yüzümüzden eksik olmayan tebessümleri.
Eğer kaderim gülmezse,
Ona gülmeyi unutmamaya çalışıyorum…
