Va’Acz

günleri,

bir başına sallanan salıncak kadar boş geçiriyorum

pencereyi her açtığım da yeniden başlayan

müzik kutusundaki şarkı

elimi her götürdüğüm de hatırlatıyor kendini

dönüyor devranın sihirli çarkı

tam şuramda hala duruyor bir ateş

canlı değilsen söyle,

sürekli kaçıyor büyüme hevesi

bir çaputa umut bağlamak istiyorum

dönmemeni başka türlü açıklayamıyorum

şimdi bir yerlerde saçlarının hışmına uğruyor toz ve duman  

bitap uyanıyor uykusundan,

düşünceler yorgun düşüyor

kan akarken damar da şehvetli

bir hattat Ebru’ya aşık olur ya

sabretmek dururken, vazgeçmek çok zahmetli