Yalnızlık Zor Zanaat

Derin bir kış uykusu
Karanlık gecede geziniyor
Ölümün korkunç soğukluğu
Sinsice yayılıyor
Arsız bir yalnızlık korkusu
Zihnimde dolanıyor
Hastalıklı düşüncelerin kokusu
Artık kelimeler üşengeç
Özledim, vakit çok mu geç?
Kaburgamda ince ağrı
Yanıyor içim izbe bir gece yarısı
Gözlerimin önünde
Dökülüyor ömrümün geri kalanı
Kıyılarımda birikmiş yüreğimin tüm sızısı
Şimdi duvarlarım ıssız
Saçlarım öksüz
Omuzlarımda bir battaniye
Uykularıma örtülmüş
Üzerime sinmiş ansızın
Bir kabusun vahşeti
Biter mi hiç,
Nefretin ateşi,
Hasretin alevi,
Ya da sevginin yangını?

NO COMMENTS

LEAVE A REPLY

Bir yorum girin
Adınız

Exit mobile version