Yangın Var Bana

Közü özü olanlara selam olsun!

İnançlarının alevini sormaya geldim,
Kendi kendime ne ettim?
Sabahlara kadar neyi beklettim?
Hakikaten de an bu andır…

Yangın var Baba! Yangın var!
Şu göğsümün içinde kıpırdanan, alevlerin coşkusu var.

Of içimde biriken şiirler de mi abayı yaktı!
Yaktı başını, bilmezken sonunu.
Alıp verdiğim nefes dahi ciğerimi kanattı,
Saplantıdan mı saplayandan mı bilirsin sorunu?

Yangın var Baba! Yangın var!
Şu göğsümün içinde saplanan, hançerin ateşi var.

Sevdiğim, gözüm, ciğerim, efendim…
Aşkın ateşinde tek emin yerdeydim.
Bu gerçeği ne zaman öğrenecektim?
En güzel saflaştırıcı ateş, en güzel vekilimden.

Yangın var Baba! Yangın var!
Şu göğsümün içinde sığmayan, ateşlerin cenneti var.

Aşktan haber verin bana, nerede aşkınız?
Derdi: Aradığı yolda seve seve teslim olmuştur.
Öylesine büyük sırlar taşıyan kalbin,
Aşık olmaktan başka çaresi yoktur.

Yangın var Baba! Yangın var!
Şu göğsümün içinde kurulan, aşığın yuvası var.

Yangın var bana! Yangın var!
Şu göğsümün içinde yokken var olan, bir bergüzar canım var.