Kan doğrarken yağmacıların ekmeğine,
Asi bir darbede kırıldı kıvılcım.
Anladım en koyu akımalara kaptırıp kendimi,
Haykırmam boşunaymış kürsülerde.
Önden gidenler yağmacı çıktı,
Ben de çekildim mevzilerden.
Rengim sapsarı kesilmişti,
Kimseden saklayamadım korktuğumu,
Herkes gördü bunu.
Korkak naralar bıraktım şafağa,
Köpek ulumalarına karıştı sesim.
Kahaka atarak ayrıldım düşlerimden,
Herkes bir anlam çıkarsa da gülüşlerimden.
Ben kendime gülüyordum,
Korkaktım çünkü ben, cepheden.
Gizlice çekiliyordum,
Herkes gördü bunu.
Dudağıma düşünce yaşamdan son hece,
Ölü hatıraların gölgesi vurdu üstüme.
Sehere müjde bırakan düşlerimi terk edişim,
Destan diye dolaşacak değil dilden dile.
Çarpışmadan çekildim,
Herkes gördü bunu.
Keserek şah damarını gecenin,
Karanlığı salıp insanlığın üstüne.
Tapmasın diye haykıracaktım herkes kendi büstüne,
Gördüm ki ben de kulluğu seçmişim kendime.
İşte o vakit çekildim secdelerden,
Bunu da herkes gördü.
İLHAN KURT
