Yüreğim daralıyor bunalıyorum…
Konduramıyorum vatanıma hüznü, yakıştırmıyorum hiçbir çocuğa akan o yaşları.
İçim daralıyor düşündükçe o feryatları, gidenleri, kalanları acıları, yaraları…
Bir hüzünle hepimizin batıyor güneşi.
Bir umutla hepimizin aydınlanıyor dünyası.
Sanki benim de bir yanım sıkışıp kalmış betonlar altında,
çığlıklarımı duymuyorlar gibi çaresizleşiyorum bende.
Utanıyorum gülmekten,
utanıyorum yemekten, içmekten…
Buralarda karanlık.
Buralarda yıkık.
Hepimizin yüreği enkaz yeri buralarda…
