Zeyna

      Zemheri gecelerin bekçisidir suretin,
      Odamdaki son ışık kırıntısı yenilince karanlığa;
      zihnim çizer duvarlarıma yüzünün en ince çizgilerini... 
      Gözlerimi kırpmadan,
      Şafak ve karanlığın boğuşacağı ana kadar izlerim seni... 
 
      İşte şimdi kovalıyor şairler kelimeleri,
      söyle bana ey nefesimin celladı;
      Hangi ananın rahmine sığamadın da,
      yüreğimde doğdun gecenin bir vakitleri?

      Hangi şairin şiirisin sen Zeyna?
      Yahut hangi şiiri mısrasız bıraktın da,
      Benim kalemimden sızdın dizelerime... 

      Seni izlerken,
      bir ressam gibiyim Zeyna!
      gözlerimi, kelimelere bulayıp;
      yüreğime şiirlerle çiziyorum seni... 

      Nedir bu ansızın gelişlerin Zeyna?
      söyle bana,
      hangi türkünün bağrından kopup da dilime doladın adını?
      sen hangi ozanın sazını notasız bıraktın?


      Korkuyla seviyorum seni,
      sanki birilerinden seni çalmışım da kaçmışım gibi,
      Bilmiyorum zeyna; 
      aşıklar bunu da dahil eder mi sevdaya?

      Zeyna...